Wat liefde achterliet

Liefde laat sporen na.
Als warme herinneringen van geluk, als wijsheden en levenslessen, en soms ook als littekens die langzaam helen.
De tijd nemen voor mijn verdriet was geen verloren tijd.
In de stilte had ik mezelf iets te vertellen. In de stilte luisterde ik.
Ik beschreef in mijn mooiste woorden wat het was dat ik in mijn hart voelde. Ik koos liefdevolle woorden waarmee ik mezelf troostte en mijn zorgen enigszins verlichtte.
Ik schreef om mezelf te helen.
Mijn tranen veranderden in woorden en mijn eenzaamheid vulde een boek vol met gedichten.
Gedichten over liefdesverdriet, verlangen naar het vertrouwde en over liefdevol loslaten.
Het is mijn meest persoonlijke en kwetsbare werk tot nu toe.